Эмэгтэй улстөрчид нэгийгээ үгүйсэгдэг, мөнгөгүй, сул дорой гэх олон жилийн улиг болсон тодорхойлолтын улмаас өнөөдөр эмэгтэйчүүд шийдвэр гаргах түвшинд хүрч чадалгүй жийгдсээр байна. Нийгэмд амь бөхтэй хадагдсан энэ бараан пиарыг өнөөдөр өндөрт заларчихаад байгаа эрэгтэй улстөрчид бий болгосон. Айсандаа, ичсэндээ, амин хувиа хичээс эн үзлээсээ  түшиг болж, хүч нэмж байдаг бүсгүйчүүдийг ардаа үлдээсэн байж таараа. Үүний балгаар 1990 оноос оноос өнөөдрийг хүртэл УИХ-ын гишүүн, сайд, дэд сайд хэмээн төрийн өндөр дээд албан тушаалд 30 хүрэхгүй эмэгтэй ажилласан. Харин эрчүүд нь хэдэн зууд  хүрнэ биз. Нийгмийн 51 хувийг бүрдүүлж байж ийм тэгш бус улстөрийн хуваарилалт явагдсаар ардчилсан тогтолцоогоор 20 жил явжээ. Энэ хугацаанд улстөр дэх эмэгтэйчүүдийн оролцоог  хэрхэн нэмэгдүүлэх, эмэгтэйчүүдийн квотыг нэмэх үү гэсэн асуултаас  улстөрийн намын удирдлагууд дөлж, жийрхэн ёстой л бөөрөнхий хариултаар булзсаар ирсэн. Өнөөдрийн парламентад жендэрийн асуудлаар дуугарчихдаг, эмэгтэйчүүдийн 30 хувийн квот хадгалагдах ёстой гээд зоригтой дуугарчих  гишүүн Д.Очирбат, Ө.Энхтүвшин, Г.Баярсайхан, Д.Энхбат  нарын гарын арван хуруунд хүрэхгүй байна.  Эмэгтэйчүүдийн квот ярихаар тэр бол дараагийн асуудал, эхлээд намынхаа суудлын тоо, өөрийгөө сонгогдох, тойрогтой байх эсэхийг шийдье, дараа нь даашинтай улстөрчдийн тухай ярьж болно гэсэн байр суурьтай нь дэндүү олон. Даашинзтай, урт үстэй хэмээн гадаад өнгөнөөс харсан тодорхойлолттой бүсгүйчүүдэд улс орноо гэсэн сэтгэл харин өөрөөс нь их байгаа гэдгийг умартсан байх. Мөн дээр дурдсан шиг эрчүүдийн дотрыг маажиж байдаг амьдралд баталгаажсан синдром ийм байдалд хүргэж байна. Үүнийг энгийн үгээр тайлбарлавал эрчүүд ямагт эмэгтэйчүүдээс нэг алхамын өмнө байх ёстой гэсэн бодол генд нь байдаг. Тухайлбал, Том улстөрд орсон эмэгтэйчүүдамьдралд ойрхон, ашигч байдал болон өвөрмөц сэтгэлгээгээрээ эрчүүдээс ялгагддаг. Өндөр албан тушаалд байх нь ялангуяа нөхөртэй эмэгтэйчүүдэд  хүнд. Учир нь  нөхрүүд нь өөрийн эрхгүй ханийнхаа амжилтад атаархах нь бий. Тэд өөрөөс нь илүү их амжилттай яваа эмэгтэйтэй цуг амьдрах гэж их зовдог. Олон түмэн тэдэнд “эхнэрийнхээ өсгий дор байдаг эр”, “дуурийн театрын фантом”, “ард түмний хүргэн” гэж хоч цол өгөх энүүхэнд. Ийм байхад гэр бүлийн харилцаагаа хэвийн хадгалж үлдэх үнэхээр хэцүү. Ингээд л том улстөрд “Маргарет Тэтчерийн нөхрийн синдром” гэдэг  зүйл бий болдгийг сэтгэл судлаачид баталсан байна. Өрнөдийн сэтгэл зүйчид өндөр албан тушаалтай гэргийнхээ амжилтад атаархдаг эр хүний байдлыг “Маргарет Тэтчерийн нөхрийн синдром” гэж нэрлэжээ. Ингээд түүнийг даван туулах уу эсвэл үхэх үү гэсэн асуудал эрчүүдийн өмнө тулгардаг гэж.  Энэ сэтгэлүйн дарамт дэлхийн эр хүн бүрт байдаг гэдгийг үгүйсгээгүй. Тэгэхээр бүсгүйчүүд улстөрд  хүчтэй байж, байрь сууриа бэхжүүлэхийн тулд эрчүүдээс илүү хөдөлмөрлөж, тэвчээртэй, байр суурьтай байх болж байгаа юм.  Тэгэхээр улстөрд хүч үзэж байгаа эмэгтэйчүүдээ үнэлэхээс илүү яах билээ.  Тэгэхээр эрчүүдээс эмэгтэйчүүдээ хүлээн зөвшөөрч чаддаг, тэдэндээ түшиг болдог энгийн  үйлдлийг хүсч байгаа. Дэлхийд хүлээн зөвшөөрөгдсөн хүчирхэг улстөрч бүсгүйчүүдийн ар болсон эрчүүд  эхнэрийн найдвартай ар, мөр зэрэгцэн ажиллаж байгаа нь журмын нөхөр болдог шиг. Сонирхуулахад, Украины Ерөнхий сайд асан Юлия Тимошенкогийн нөхөр болон Германы канцлер Ангела Меркелийн хань  хувийн амбицаа дарж нам гүмхэн амьдарч, бизнес хийдэг гэнэ. Хэдийгээр тэдолны өмнө ил гарахыг хүсдэггүй ч ар талд нь хэзээд бэлэн байдаг аж.  Зарим хэвлэлээр тэднийг гэр бүлээсээ урвасан хэмээх дуулиан шуугиан тасардаггүй. Гэвч энэ нь бодит байдалд нийцдэггүй байна. Юлия Тимошенко л гэхэд нөхөртэйгээ 30 гаруй жил амьдарч байгаа. Саяхан Юлия Тимошенко баривчлагдан хоригдох үед нөхөр нь анх удаа олны өмнө гарч ирсэн юм. Украины Ерөнхий прокурорт эхнэрээ мөрдөн байцаагдаж байхад гадаа нь зогсч байсан нөхөр Александр нь “Би түүнийг хаа ч, хэзээ ч хамгаалдаг” хэмээн ярьж байв. Түүний энэ үг эхнэрт нь эмэгтэй улстөрчдөд асар их хүчийг өгсөн хэмээн хэвлэлийнхэн, ажиглагчид үнэлж байна. Тэгэхээр Монголын улстөрчдөд ийм л чанар дутагдаж байх шиг. Эмэгтэй улстөрчиддөө зүгээр л шударга өрсөлдөх боломжийг нь л олгочих. Харин квотын тоо хэд байхыг хэлэлцэж тохиролцоог  бодчихно биз.